Λευκές Σκιές

Η οικονομική κρίση έφερε τις οικογένειες πιο κοντά φέτος τα Χριστούγεννα. Όλοι ανοίξανε τα σπίτια τους και καλωσόρισαν τους συγγενείς και τους φίλους τους. Μπορεί το τραπέζι να μην ήταν γεμάτο όπως άλλες χρονιές, αλλά υπήρχε αγάπη και κατανόηση. Οι καλεσμένοι μάλιστα έφερναν και το δικό τους φαγητό για να συνεισφέρουν στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Κανείς δε το ζήτησε, αλλά όλοι καταλαβαίνουν, αφού βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις. Είμαι βέβαιη ότι η παραπάνω πράξη έγινε σε πολλά σπίτια. Κανείς δε θέλει να είναι μόνος χρονιάρες μέρες! Η αγάπη είναι η λύση για να λυθούν τα προβλήματά μας. Η αγάπη και η αλληλεγγύη. Μακάρι αυτές οι όμορφες στιγμές να κρατήσουν και μετά τις γιορτές και να διατηρηθεί αυτή η ατμόσφαιρα. Ας μην συνεχίσουμε να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Χρόνια Πολλά! Καλά Χριστούγεννα!

Δεν είμαι παιδί των Χριστουγέννων. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το στόλισμα του σπιτιού ήταν για εμένα αγκαρία και ποτέ μα ποτέ μου δε βγήκα μαζί με τα άλλα παιδάκια να πω τα κάλαντα. Μ’ άρεσε όμως η στολισμένη Αθήνα που ήταν γεμάτη φωτάκια και όλοι οι δρόμοι ήταν φωτισμένοι, ακόμα και οι πιο σκοτεινοί. Φέτος, ελάχιστοι δρόμοι είναι στολισμένοι και ελάχιστα σπίτια έχουν βάλει φωτάκια  στα μπαλκόνια τους. Και γιατί να βάλουν? Φωτισμένο μπαλκόνι ισοδυναμεί με ανεβασμένο λογαριασμό ΔΕΗ. Φωτισμένο μπαλκόνι ισοδυναμεί με τσέπη αρκετά γεμάτη ώστε να σπαταλήσει λεφτά για να αγοράσει φωτάκια αντί να τα «σπαταλήσει» σε κάτι χρησιμότερο. Φωτισμένο μπαλκόνι σημαίνει Χριστουγεννιάτικη διάθεση. Αυτές τις γιορτές, στολισμένο σπίτι έχουν όσοι έχουν παιδάκια και δέντρο με στολίδια από πέρσι.  Χρώμα και γιορτινή διάθεση μέσα στο σπίτι και σκοτάδι έξω από αυτό. Ορίστε λοιπόν, η φετινή μου ευχή στον κοκκινοντυμένο μουσάτο: Μακάρι  φέτος τα ...