«Κάθε
μέρα εννιά με πέντε, κάθομαι στο γραφείο μου απέναντι από την πόρτα και
δακτυλογραφώ τα όνειρα άλλων ανθρώπων. Όχι μόνο όνειρα. Αυτό δε θα ήταν αρκετό
για τα αφεντικά μου. Δακτυλογραφώ, επίσης, τα καθημερινά τους παράπονα:
προβλήματα με τη μάνα τους, προβλήματα με τον πατέρα τους, προβλήματα με το
ποτό, με το κρεβάτι, τον πονοκέφαλο που τους χτυπάει ξαφνικά και σκοτεινιάζει,
μια άγνωστη αιτία, αυτόν τον όμορφο κόσμο. Δεν έρχεται κανείς στο γραφείο μας όταν
δεν έχει προβλήματα.
Ίσως ένα
ποντίκι να εξοικειώνεται πολύ νωρίς με την ιδέα ότι ολόκληρος ο κόσμος
διαφεντεύεται από τεράστια πόδια. Από εδώ που κάθομαι εγώ όμως, συμπεραίνω πως
ο κόσμος εξουσιάζεται από ένα μοναδικό πράγμα. Τον πανικό με τη μορφή σκύλου,
τη μορφή διαβόλου, τη μορφή μάγισσας, πόρνης, τον πανικό με κεφαλαία και χωρίς
μορφή- τον ίδιο κυρ- Πανικό, στον ύπνο και στον ξύπνιο.
Όταν με ρωτούν
που δουλεύω, λέω πως είμαι βοηθός γραμματέας σε ένα από τα Εξωτερικά Ιατρεία
στο Κτίριο των Κλινικών του Δημοτικού Νοσοκομείου. Αυτό ακούγεται τόσο πλήρες
που σπάνια με ρωτούν κάτι παραπάνω από το τι κάνω, και αυτό που κυρίως κάνω είναι
να δακτυλογραφώ ιστορικά ασθενών. Με δική μου πρωτοβουλία ωστόσο, και εντελώς
μυστικά, ασκώ ένα επάγγελμα που θα έκανε αυτούς τους γιατρούς να
ανατριχιάσουν. Στον ιδιωτικό κόσμο της γκαρσονιέρας
μου αποκαλώ τον εαυτό μου γραμματέα του κυρ- Πανικού.
Όνειρο το
όνειρο εκπαιδεύω τον εαυτό μου για να γίνω αυτός ο σπάνιος τύπος, σπανιότερος,
πραγματικά από όλα τα μέλη του Ψυχαναλυτικού Ινστιτούτου, ένας γνώστης ονείρων.
Όχι ένας διώκτης ονείρων, ένας ονειροσκόπος, ένας εκμεταλλευτής ονείρων με
στόχους χονδροειδείς, πρακτικούς όπως η υγεία και η ευτυχία, αλλά ένας ανιδιοτελής
συλλέκτης ονείρων, για χάρη τους και μόνο. Ένας εραστής ονείρων για χάρη του
κυρ-Πανικού, Πλάστη όλων τους.
Δεν
υπάρχει όνειρο που να μην έχω δακτυλογραφήσει στα αρχεία μας και να μην γνωρίζω
απ’ έξω. Δεν υπάρχει όνειρο που να μην το έχω αντιγράψει στο σπίτι μου στη
Βίβλο των Ονείρων του κυρ- Πανικού.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου