Ζούμε σε έναν κόσμο Ψευδαισθήσεων

Κάθε μέρα θα σκουντουφλήσω πάνω σε τουλάχιστον 3-4 ανθρώπους. Όχι, δεν είμαι χαζή εκείνοι περπατάνε και κοιτάνε το δρόμο. Δε νομίζω ότι τους νοιάζει μην πατήσουν το «δωράκι» που άφησε πίσω του κάποιος περαστικός σκύλος, απλά δε μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι.

Είναι τόσο βαρύ από τα προβλήματά και τις σκέψεις τους που απλά δεν μπορούν να το κρατήσουν όρθιο. Μόνο το ότι το κουνάνε για να αλλάξουν κατεύθυνση είναι άθλος!

Έτσι έχουμε καταντήσει… κουφοί, γκαβοί, σκυφτοί… φτιάχνουμε σενάρια, ζούμε με ψευδαισθήσεις και ελπίζουμε ότι μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα έχουν λυθεί τα προβλήματά μας.

Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αν δεν έχουν σκύψει το κεφάλι το έχουν όρθιο απλά για να μαλώσουν με κάποιον και να βγάλουν το άχτι τους. Εγώ τους αποκαλώ «ψυχικά ζαβούς».

Είναι οι άνθρωποι που θα μαλώσουν χωρίς λόγο μέσα σε ένα λεωφορείο είτε με τον οδηγό που φρέναρε απότομα, είτε με κάποιο νεαρό που δε σηκώθηκε για να δώσει τη θέση του σε εκείνον, είτε με κάποιο μετανάστη που θεωρώντας πως έχει το πάνω χέρι θα τον μειώσει δημοσίως.

Αυτός είναι ο κόσμος μας. Ο κόσμος της ψευδαίσθησης. Και πως αλλάζει αυτό;

Ίσως αλλάξει αν γίνουμε ένα! Εάν σηκώσουμε το κεφάλι και κοιτάξουμε τον ουρανό με την υπόσχεση ότι θα παλέψουμε όλοι μαζί βάζοντας στην άκρη τις διαφορές μας!

Αλλά και αυτό, μάλλον, είναι μια ψευδαίσθηση!!