Γιατί μυρίζει το τρένο;

Κόσμος σε σύγχυση. Άνθρωποι αγχωμένοι και αφηρημένοι. Άτομα στενοχωρημένα και σκυθρωπά. Μερικοί είναι χαρούμενοι… άλλοι κάθονται μακριά και χωριστά από τους χλωμούς! Δεν ξέρω τι είναι. Ο φόβος του ευτυχισμένου μήπως δυστυχήσει ή του  λυπημένου μήπως γελάσει και δεν μπορέσει να διαχειριστεί το συναίσθημα;

Η πλειοψηφία νικάει και ο χαμένος είναι ο χαμογελαστός! Βλέπετε η δυστυχία και η μιζέρια απλώνεται εύκολα πάνω από τα κεφάλια μας. Σαν τέρας μαύρο με μεγάλα πλατιά φτερά. Είναι πιο εύκολο να γκρινιάξουμε από το να πούμε «ευχαριστώ», «σ’ αγαπώ», ή ένα καλό ανέκδοτο. Όποιος κάνει τη διαφορά πρέπει να τον δαγκώσει ο δυστυχής και να τον κάνει ίδιο. 

Η κακή διάθεση είναι το βαμπίρ των ημερών μας.

Τα θετικά της ζωής δεν είναι για να τα ρίχνουμε στα σκουπίδια αλλά για να τα θυμόμαστε στα δύσκολα!