Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Hello! Με λένε μαθητή και δεν είμαι καλά...


Το γιορτινό κλίμα τάραξε η δήλωση του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών να απεργήσουν την περίοδο των πανελλαδικών εξετάσεων . Τα ΜΜΕ το παρουσίασαν ως μια παράλογη κίνηση της ΟΛΜΕ για την αύξηση των ωρών διδασκαλίας που θα ισχύσει από του χρόνου ενώ οι καθηγητές ψάχνουν τρόπο να εκφράσουν την αγανάκτησή τους για το μέτρο.

ΑΥΞΗΣΗ ΩΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ.

Η αύξηση των ωρών, συνοδεύεται με ένα πλήθος μεταθέσεων, αφού οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δεν θα μπορέσουν να συμπληρώσουν το απαραίτητο ποσοστό του ωραρίου τους και έτσι αναγκαστικά θα μετακινηθούν. Η παραπάνω απόφαση είναι σχέδιο του υπουργείου Οικονομικών (και όχι Παιδείας, όπως θα ήταν φυσικό) και εντάσσεται στο νέο νομοσχέδιο του υπουργείου. Στόχο έχει τη μείωση των αναπληρωτών εκπαιδευτικών μέσω της αύξησης ωρών διδασκαλίας του μόνιμου διδακτικού προσωπικού. Ανάμεσα σε αυτές τις μνημονιακές υποχρεώσεις, βρίσκονται και περικοπές στις δαπάνες εκπαίδευσης του υπουργείου παιδείας αλλά και στους μισθούς των εκπαιδευτικών.

Έτσι, με τα δίκια τους καθηγητές και δάσκαλοι σκέφτονται να κατέβουν σε απεργία, μιας και είναι το μοναδικό μέσο που κατέχουν για να υπερασπιστούν τα δικαιώματα τους. Αυτό όμως, στην πλάτη των μαθητών της Γ’ Λυκείου οι οποίοι διαβάζουν όλο το χρόνο και στο ζενίθ του άγχους τους τούς ζητάνε να αναβάλουν τις  εξετάσεις.

ΜΑΘΗΤΗΣ ΣΕ ΚΡΙΣΗ.

Στις 17 Μαϊου, οι μαθητές θα κάθονταν στα θρανία. Από χθες, όμως περιμένουν αν η Κυβέρνηση και η ΟΛΜΕ θα καταφέρουν να φτάσουν σε συμφωνία για να διαβάσουν ήρεμα και σε μια βδομάδα να πάνε να δώσουν. Ένα χρόνο μια ολόκληρη γενιά περνάει τα πάνδεινα: μείωση εισακτέων,  κατάργηση σχολών, αλλαγές στο μηχανογραφικό, απειλές για απεργίες πριν την εξεταστική περίοδο. Αρκετά δεν επιβαρύναμε την ψυχολογία αυτών των παιδιών; Τους καταστρέφουμε το μέλλον ας τους δώσουμε ένα αξιοπρεπές παρόν και να πάνε να γράψουν με καθαρό μυαλό.

Σήμερα, αφού άλλη μια διαβούλευση μεταξύ Κυβέρνησης και ΟΛΜΕ έπεσε στο κενό η πρώτη ισχυρίζεται ότι θα προβεί σε επιστράτευση εάν η απεργία γίνει στις 17 του Μάη ενώ η δεύτερη φαίνεται να μην πτοείται από αυτή τη δήλωση και συνεχίζει ακάθεκτη.

Έχουμε αφήσει τα παιδιά μας στα χέρια ανθρώπων που δε σέβονται την ψυχολογία του νέου ατόμου και κάθονται και παίζουν παιχνίδια στην πλάτη του. Σωστή η διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, αλλά σε σωστά πλαίσια και με σωστή σκέψη.

Κουράγιο μαθητές και καλή επιτυχία!!!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Paraísos Artificiais: Μια πολύχρωμη παράνοια"

«Paraísos Artificiais» ή αλλιώς «Τεχνητοί Παράδεισοι». Πρόκειται για μια βραζιλιάνικη ταινία με σκηνοθέτη τον Marcos Prado και πρωταγωνιστές τη Nathalia Dill στο ρόλο της Έρρικα και τον Luca Bianchi στο ρόλο του Νάντο.  Όλα ξεκινούν σε μια παραδεισένια παραλία στη βορειοανατολική Βραζιλία, όπου γίνεται ένα τεράστιο μουσικό ψυχεδελικό φεστιβάλ. Η ταινία παρουσιάζει ένα κομμάτι των εμπειριών που έζησε το rave κίνημα μέσα από τη trance μουσική, τα ναρκωτικά και το σεξ.  Οι ζωές των δυο πρωταγωνιστών του Nάντο και της Dj Έρρικα, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, ενώνονται από ένα χαοτικό παιχνίδι της μοίρας. Η συνάντησή τους αλλάζει τις ζωές τους για πάντα.  Η ταινία πραγματεύεται το σκοτεινό κόσμο της ψυχεδέλειας και των ναρκωτικών. Η Έρρικα μέσα από τη δοκιμή ενός ναρκωτικού, την «τελετή του πεγιότ», μια τελετή των Ινδιάνων για την αυτογνωσία έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της και καταφέρνει να τους αντιμετωπίσει. Όταν τους ξεπερνά καλείται να αντιμετωπίσει την πρ

Άλλο ένα ποίημα του Pablo Neruda

Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια.  Να γράψω, ας πούμε: «έχει μι' αστροφεγγιά απόψε και τα μενεξεδιά αστεράκια λαμπυρίζουνε στα χάη ». Της νύχτας ο άνεμος διαβαίνει στους ουρανούς και τραγουδάει. Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια. Την αγαπούσα εγώ, και κάπου κάπου μ' αγάπαγε κι εκείνη. Χιλιάδες βράδια, όπως και τώρα, την έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Αμέτρητα φιλιά της έδινα κάτω απ' τον άσωτο ουρανό. Μ' αγάπαγε κι εκείνη, και κάπου κάπου την αγάπαγα κι εγώ.  Πώς να μην τ' αγαπήσεις τα μεγάλα, τα ήμερα μάτια της. Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια. Θα σκέφτομαι πως δεν την έχω εγώ. Θα νιώθω ότι την έχω χάσει. Θ' ακούω την απέραντη νύχτα, την πέντε φορές απέραντη χωρίς εκείνην. Και τους στίχους να πέφτουν στην ψυχή μου όπως πέφτει η δροσιά στο λιβάδι. Τι έχει να κάνει που η δικιά μου αγάπη εκείνηνε δεν την αγγίζει;. . . Έχει μι' αστροφεγγιά απόψε, μα εκείνη δεν είναι μαζί μου. Αυτά λοιπόν. Πέρα, μακρ

Το όνειρο (Pablo Neruda)

Περπάταγα στην αμμουδιά κι αποφάσισα να σ' αφήσω. Πατούσα μια μαύρη λάσπη που τρεμούλιαζε, κι όπως βούλιαζα και ξανάβγαινα πήρα την απόφαση να φύγεις από μέσα μου, με βάραινες σαν πέτρα κοφτερή, και σχεδίασα το χαμό σου βήμα βήμα: θα έκοβα τις ρίζες σου, θα σ' αμόλαγα στον άνεμο μόνη. Αχ εκείνο το λεπτό, καρδιά μου, ένα όνειρο με τα τρομερά φτερά του σε σκέπαζε. Ένιωθες να σε καταπίνει η λάσπη, και με φώναζες κι εγώ δεν ερχόμουν, και χανόσουν, ακίνητη, ανυπεράσπιστη μέχρι που πνίγηκες μέσα στο στόμα της άμμου. Έπειτα η απόφασή μου συνάντησε το όνειρό σου, κι από το χωρισμό που μας έσκιζε την ψυχή, αναδυθήκαμε καθαροί ξανά, γυμνοί, αγαπώντας ο ένας τον άλλον δίχως όνειρο, δίχως άμμο, ακέραιοι και ακτινοβολώντας, σημαδεμένοι από τη φωτιά.