Λευκές Σκιές

"Όλα είναι καλά.. είναι καλά είπα.. μα αφού είναι δε το βλέπεις;" Τι παράξενος καιρός; και πόσο πιο παράξενοι οι άνθρωποι. Ενώ νοιώθουν ότι θέλουν αγάπη και στοργή όταν την βρίσκουν ή τους την προσφέρουν τη διώχνουν μακριά. Πόσο παράξενοι είναι οι άνθρωποι σήμερα; Γελάνε, πονάνε, βρίζουν πάντα όμως παθητικά. Στο τέλος εξουθενωμένοι πέφτουν για ύπνο. Την άλλη μέρα, οι βασανισμένοι από τα όνειρά τους ξυπνάνε με μια θλίψη και με μια καλά κρυμμένη ελπίδα η μέρα που τους ξημέρωσε να έχει μια δόση μαγείας. Όσοι δεν είδαν όνειρα, σαν ζόμπι ξεκινούν τη μίζερη μέρα τους με καμιά απολύτως διάθεση να κάνουν κάποια αλλαγή. Μα γιατί οι άνθρωποι είναι τόσο παράξενοι; Αλλάζουν όψη όπως η Αθήνα όταν βγαίνει ο ήλιος μετά τη βροχή. Από μουντοί και κακότροποι μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνουν ζεστοί και φωτεινοί. Είτε επειδή το νοιώθουν είτε επειδή έτσι ξαφνικά το αισθάνθηκαν. Μήπως τελικά, το συναίσθημα του ανθρώπου είναι παράξενο; Καμιά φορά αφήνει άναυδο ακόμα και τον ίδιο μας το

Σήμερα τα περισσότερα διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης αναδημοσίευσαν αυτό (  http://www.theschooligans.gr/site/index.php?option=com_content&task=view&id=388&Itemid  ) το κείμενο από τον ιστότοπο των Schooligans. Το κείμενο περιγράφει το πως συνέλαβαν και συμπεριφέρθηκαν, τόσο τη στιγμή της σύλληψης όσο και στη ΓΑΔΑ, αστυνομικοί σε αυτόν και άλλα συνομήλικα παιδιά, έξι χρόνια, το 2007, στη γιορτή της 17 Νοέμβρη. Το άρθρο δημοσιεύτηκε από τον τότε 18χρονο Γιώργο για να αναδημοσιευτεί σήμερα. Η περιγραφή του έφηβου Γιώργου δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από περιγραφές που διαβάζει κανείς σε βιβλία που περιγράφουν τα βασανιστήρια της χούντας. Ρεαλιστικότατα και με ευκολία βάζει τον αναγνώστη να φανταστεί το τι πέρασε και ίσως και να αισθανθεί το πως νοιώθει ο νεαρός όσο και τα υπόλοιπα παιδιά που είναι μαζί του. Το θέμα όμως, δεν είναι το κείμενο που γράφτηκε το 2007 και δεν μπορούμε να ξέρουμε πόσο είναι αλήθεια και πόσο ψέμα. Το θέμα είναι γιατί τα ΜΜΕ αποφάσισαν, σήμερα,