Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Nymphomaniac Vol1: "Υπό αυτή την έννοια έχω μόνο έναν εραστή"


 Σεξ, έρωτας, Θεός, Δαίμονες, ζώα, άνθρωπος, μουσική, μαθηματικά, μνήμη, πάθος… εθισμός. Όλες αυτές οι λέξεις μας οδηγούν στην ταινία του Λαρς Φον Τρίερ, Nymphomaniac vol1.

Όποιος πιστεύει ότι θα πάει και θα δει μια ταινία πορνογραφικού ενδιαφέροντος και τα στάνταρ του είναι πολύ χαμηλά, ας μην πάει να τη δει. Ή δε θα την καταλάβει ή θα του πέσει βαριά. Η ταινία έχει νοήματα, βάθος και μπαίνει βαθιά στην ψυχολογία τόσο της γυναίκας όσο και τον χαρακτήρων που παρουσιάζει. Από την πρωταγωνίστρια, Σαρλότ Γκενσπούργκ, η οποία ερμηνεύει τη Τζο έως τον τελευταίο εραστή.

Το Nymphomaniac:

Η ταινία είναι μια αφήγηση της Τζο προς τον Σέλιγκμαν (Στέλαν Σκάρσγκαρντ). Ξεκινά από τα παιδικά της χρόνια μέχρι το σήμερα (το οποίο λογικά μαθαίνουμε στο δεύτερο μέρος, που θα κυκλοφορήσει στις 20 Φεβρουαρίου), περιγράφοντας την πρώτη επαφή με το σώμα της, την πρώτη ερωτική της επαφή και τις ερωτικές της εμπειρίες και συναισθήματα.



Σε όλη τη διάρκεια των αφηγήσεων η Τζο είναι ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι ενώ ο Σέλιγκμαν βρίσκεται δίπλα της - ένα σχήμα που προφανώς παραπέμπει στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή και στον ψυχναλυόμενο.

«Συνήθως, νυμφομανής θεωρείται κάποιος που δε χορταίνει το σεξ και το κάνει με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους», λέει λίγο πριν πέσουν οι τίτλοι η Τζο. «Αυτό είναι αλήθεια», συνεχίζει , «αλλά για να είμαι ειλικρινής εγώ το βλέπω σαν το άθροισμα όλων αυτών των διαφορετικών σεξουαλικών εμπειριών. Υπό αυτή την έννοια, έχω μόνο έναν εραστή».

Κατά τη διάρκεια της ταινίας βλέπουμε μια κοπέλα γεμάτη πάθος που ξέρει τι αναζητά από τους άντρες και το παίρνει χωρίς να υπολογίζει τίποτα και κανέναν. Πότε όμως, αυτή η κοπέλα πραγματικά ευχαριστιέται αυτό που νοιώθει;

Η έκφραση που επαναλαμβάνεται είναι: «Το μυστικό συστατικό του σεξ, είναι ο Έρωτας».

Το καταλαβαίνει αυτό όταν ερωτεύεται η Τζο, τον Ζερόμ (Σάια Λα Μπαφ). Αλλά όποτε είχε συναισθήματα να εκφράσει την βλέπουμε να νοιώθει πιο έντονα ό,τι κάνει. Στον έρωτα, τον θάνατο και στο πραγματικό σωματικό πάθος και την προσμονή.

To Μυστηριακό στοιχείο:

Ο Τρίερ δείχνει το πόσο τέλεια ξέρει να χειραγωγεί τον θεατή. Κάθε καλός «απατεώνας» εξάλλου αυτό οφείλει να κάνει. Να σε χειραγωγεί και εσύ να μην το καταλαβαίνεις. Να σου παρουσιάζει το προφανές ως ύψιστη πρωτοτυπία, να «σερβίρει» επαναλήψεις και εσύ να νομίζεις οτι σου αποκαλύπτει την «αλήθεια του σύμπαντος».

Σε όλη την ταινία υπάρχει μουσική - για την ακρίβεια η ανάπτυξη μιας μελωδικής φόρμας που είναι γνωστή ως Cantus Firmus. Ο σκηνοθέτης, συνδέει την σεξουαλική εμμονή της πρωταγωνίστριας του με την πολυφωνική μουσική του Μπαχ.
Η πολυφωνία ανάγεται στο Μεσαίωνα και είναι ευρωπαϊκό φαινόμενο.  Διακρίνεται από την ιδέα πως κάθε φωνή έχει τη δική της μελωδία αλλά όλες μαζί σχηματίζουν αρμονία.

Συνθέτοντας μουσική, ο Μπαχ προσέθεσε ένα ακατανόητο μυστήριο σχετικά με αριθμούς βασισμένο πιθανόν στην Ακολουθία Φιμπονάτσι.

Επίσης το άθροισμα των αριθμητικών τιμών στο όνομα του Μπαχ - όπως μας πληροφορεί ο Τρίερ στην ταινία του - είναι 14. «Ένας αριθμός που συχνά χρησιμοποιούσε στις συνθέσεις του. Το έξυπνο στο όνομα του Μπαχ είναι ότι η αριθμητική τιμή κάθε γράμματος είναι αριθμός Φιμπονάτσι».

Εξ ορισμού, οι πρώτοι δύο αριθμοί Φιμπονάτσι είναι το 0 και το 1, και κάθε επόμενος αριθμός είναι το άθροισμα των δύο προηγούμενων. Επομένως, 0+1=1, 1+1=2, 2+1=3, 3+2=5, 5+3=8, 8+5=13, κλπ. Η ακολουθία συνδέεται με το Πυθαγόρειο Θεώρημα και τη Χρυσή Τομή. Στην ταινία μαθαίνουμε ότι συνδέεται και με το σεξ.

Προσπαθώντας να εξηγήσει αυτή τη σχέση, ο Τρίερ μάς λέει για το Cantus Firmus ότι είναι μια μελωδική φόρμα που βασίζεται στην πολυφωνική σύνθεση.



Η έφηβη Τζο γίνεται μέλος μιας λέσχης κατά του έρωτα, όπου απαγορεύεται να πηγαίνεις πάνω από μια φορά με τον ίδιο ερωτικό σύντροφο. Ο όρκος των μελών έχει τον ίδιο ρυθμό. Ρυθμός απαγορευμένος ως σατανικός στον Μεσαίωνα. Μεγαλώνοντας η «πολυφωνία» της θυμίζει τρεις ερωτικούς παρτενέρ!

Το Κοινό:

Δεν ξέρω πως αντιμετώπισαν την ταινία όσοι την είδαν. Οπότε θα σχολιάσω το κοινό που παρακολούθησε την ταινία μαζί με μένα.



Υπάρχουν σκηνές αρκετά προκλητικές τις οποίες οι θεατές αντιμετώπισαν σαν πεντάχρονα που άνοιγαν για πρώτη φορά το playboy του μπαμπά τους. Όσο για τη σκηνή που ο πατέρας της Tζο είναι στο νοσοκομείο και τον καθαρίζουν οι νοσοκόμες τα γέλια έπεσαν βροχή. Και αναρωτιέμαι, έτσι θα γέλαγαν αν ήταν στη θέση του ο δικούς τους πατέρας και δεν ήταν απλά μια σκηνή μιας  ταινίας;

Το Nymphomaniac αξίζει παραπάνω προσοχή από αυτό που φαντάζεστε και αν αποφασίσετε να πάτε να το δείτε δείξτε την προσοχή που του αξίζει.

Καλή Διασκέδαση!!  Εάν κρίνω από το το τρέιλερ όλης της ταινίας η συνέχεια προβλέπεται σκληρή. Μην ξεχνάμε ότι, στην αρχή της ταινίας, ο Σέλιγκμαν βρίσκει την Τζο άσχημα χτυπημένη στο δρόμο.






Δείτε το τρέιλερ: 


Το site της ταινίας: http://www.nymphomaniacthemovie.com/

Στοιχεία για την ταινία:

·         ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λαρς Φον Τρίερ
·         ΣΕΝΑΡΙΟ: Λαρς Φον Τρίερ
·         ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Σαρλότ Γκενσμπούργκ, Στέλαν Σκάρσγκαρντ, Σάια Λαμπάφ, Στέισι Μάρτιν, Γουίλεμ Νταφόε, Τζέιμι Μπελ, Ούμα Θέρμαν, Ούντο Κίερ, Κρίστιαν Σλέιτερ, Κόνι Νίλσεν
·         ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 122'
·         ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ:  άνω των 18 ετών





Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Paraísos Artificiais: Μια πολύχρωμη παράνοια"

«Paraísos Artificiais» ή αλλιώς «Τεχνητοί Παράδεισοι». Πρόκειται για μια βραζιλιάνικη ταινία με σκηνοθέτη τον Marcos Prado και πρωταγωνιστές τη Nathalia Dill στο ρόλο της Έρρικα και τον Luca Bianchi στο ρόλο του Νάντο.  Όλα ξεκινούν σε μια παραδεισένια παραλία στη βορειοανατολική Βραζιλία, όπου γίνεται ένα τεράστιο μουσικό ψυχεδελικό φεστιβάλ. Η ταινία παρουσιάζει ένα κομμάτι των εμπειριών που έζησε το rave κίνημα μέσα από τη trance μουσική, τα ναρκωτικά και το σεξ.  Οι ζωές των δυο πρωταγωνιστών του Nάντο και της Dj Έρρικα, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, ενώνονται από ένα χαοτικό παιχνίδι της μοίρας. Η συνάντησή τους αλλάζει τις ζωές τους για πάντα.  Η ταινία πραγματεύεται το σκοτεινό κόσμο της ψυχεδέλειας και των ναρκωτικών. Η Έρρικα μέσα από τη δοκιμή ενός ναρκωτικού, την «τελετή του πεγιότ», μια τελετή των Ινδιάνων για την αυτογνωσία έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της και καταφέρνει να τους αντιμετωπίσει. Όταν τους ξεπερνά καλείται να αντιμετωπίσει την πρ

Άλλο ένα ποίημα του Pablo Neruda

Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια.  Να γράψω, ας πούμε: «έχει μι' αστροφεγγιά απόψε και τα μενεξεδιά αστεράκια λαμπυρίζουνε στα χάη ». Της νύχτας ο άνεμος διαβαίνει στους ουρανούς και τραγουδάει. Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια. Την αγαπούσα εγώ, και κάπου κάπου μ' αγάπαγε κι εκείνη. Χιλιάδες βράδια, όπως και τώρα, την έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Αμέτρητα φιλιά της έδινα κάτω απ' τον άσωτο ουρανό. Μ' αγάπαγε κι εκείνη, και κάπου κάπου την αγάπαγα κι εγώ.  Πώς να μην τ' αγαπήσεις τα μεγάλα, τα ήμερα μάτια της. Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια. Θα σκέφτομαι πως δεν την έχω εγώ. Θα νιώθω ότι την έχω χάσει. Θ' ακούω την απέραντη νύχτα, την πέντε φορές απέραντη χωρίς εκείνην. Και τους στίχους να πέφτουν στην ψυχή μου όπως πέφτει η δροσιά στο λιβάδι. Τι έχει να κάνει που η δικιά μου αγάπη εκείνηνε δεν την αγγίζει;. . . Έχει μι' αστροφεγγιά απόψε, μα εκείνη δεν είναι μαζί μου. Αυτά λοιπόν. Πέρα, μακρ

Το όνειρο (Pablo Neruda)

Περπάταγα στην αμμουδιά κι αποφάσισα να σ' αφήσω. Πατούσα μια μαύρη λάσπη που τρεμούλιαζε, κι όπως βούλιαζα και ξανάβγαινα πήρα την απόφαση να φύγεις από μέσα μου, με βάραινες σαν πέτρα κοφτερή, και σχεδίασα το χαμό σου βήμα βήμα: θα έκοβα τις ρίζες σου, θα σ' αμόλαγα στον άνεμο μόνη. Αχ εκείνο το λεπτό, καρδιά μου, ένα όνειρο με τα τρομερά φτερά του σε σκέπαζε. Ένιωθες να σε καταπίνει η λάσπη, και με φώναζες κι εγώ δεν ερχόμουν, και χανόσουν, ακίνητη, ανυπεράσπιστη μέχρι που πνίγηκες μέσα στο στόμα της άμμου. Έπειτα η απόφασή μου συνάντησε το όνειρό σου, κι από το χωρισμό που μας έσκιζε την ψυχή, αναδυθήκαμε καθαροί ξανά, γυμνοί, αγαπώντας ο ένας τον άλλον δίχως όνειρο, δίχως άμμο, ακέραιοι και ακτινοβολώντας, σημαδεμένοι από τη φωτιά.