Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η παραφωνία Μπαλτάκου


Είμαι λίγο συγχυσμένη σήμερα και δε θα γράψω μια διηγηματικού τύπου ιστορία αλλά την πραγματικότητα που παρατήρησα χθες το βράδυ και που με την παραφωνία της όχι μόνο μ’ έκανε να αλλάξω κανάλι αλλά και χώρα μη σου πω…

Όταν αναφέρομαι σε «παραφωνία», προφανώς δεν εννοώ, την όντως απαίσια, πρεμιέρα του J2US, αλλά το σχολιαστικό παραλήρημα των δημοσιογράφων στα κεντρικά δελτία. Σε ένα από αυτά μάλιστα ένοιωσα ένα συναίσθημα αηδίας. Ήθελα να ορμίξω στην οθόνη και να αρχίσω να βαράω το κεφάλι του δημοσιογράφου να δω αν κάνει 
«γκλιν γκλον».

Τop θέμα: O Παναγιώτης Μπαλτάκος και όσα συζήτησε προ μηνών με τον Ηλία Κασιδιάρη.

Τα κανάλια δείχνουν ένα βίντεο με τον Μπαλτάκο και τον Κασιδιάρη να συζητάνε τα παρακάτω:

«ΚΑΣ.: Όταν κατ’ αρχήν όταν βγήκα εγώ τι έπαθε ο Σαμαράς, μπορείς να μου πεις; 

ΜΠΑ.: Ήταν στην Αμερική τότε. 

ΚΑΣ.: Ναι, ήταν στην Αμερική, αλλά εγώ έχω μάθει ότι έπαθε εγκεφαλικά. 

ΜΠΑ.: Σοκ και δέος! Χαμός έγινε, της πουτάνας… δεν με πήρε εμένα, του ’χα πει ότι αυτά που κάνεις… του τα είχα πει. Δεν θα μου έλεγε εμένα γι’ αυτό το πράγμα. Πήρε τους άλλους δυο και τους γάμησε τα πρέκια. Τον Αθανασίου και τον Δένδια: «με κοροϊδέψατε, μ ε δουλέψατε, τι είναι αυτά ξεφτιλίστικα». Γιατί είχε κάνει την προηγούμενη μέρα δήλωση στο αμερικανικό σιωνιστικό συνέδριο ότι: «τελείωσε, τους έδεσα, τους έδεσα γειά σας!» και την άλλη μέρα βγαίνετε εσείς. 

ΚΑΣ.: Με τους ανακριτές που μας αφήσανε, εκεί στο επίμαχο στάδιο, τι έγινε; Γιατί αυτοί το γυρίσανε κωλοτούμπα μετά, αφ’ ότου αφήσανε εμάς, μετά που πήρανε τους άλλους το γυρίσανε κωλοτούμπα. 

ΜΠΑ.: Σας αφήσανε για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχουν στοιχεία. 

ΚΑΣ.: Ναι, ωραία δεν υπήρχε τίποτα. 

ΜΠΑ.: Και δεν τους πήρε κανείς τηλέφωνο να τους πιέσει, γιατί το θεωρούσαν όλοι αυτονόητο… όλοι θεωρούσαν σαν δεδομένο: «ε, τι θα κάνει ο ανακριτής;» Ο ΑΝΑΚΡΙΤΗΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ! ΚΑΝΕΝΑ! 

ΚΑΣ.: Ούτε για τους άλλους είχε όμως… 

ΜΠΑ.: Μα με τους άλλους ήτανε… (κάνει την κίνηση κλήσης στο τηλέφωνο και τηλεφωνικής συνομιλίας). 

ΚΑΣ.: Ποιος την έκανε τη ζημιά εκεί; ΜΠΑ.: Και οι δυο. ΚΑΣ.: Δένδιας, Αθανασίου; ΜΠΑ.: Ποιος άλλος να το κάνει… 

ΚΑΣ.: Και τι λέει ο Σαμαράς γι’ αυτά; Έχει συναίσθηση του τι γίνεται; 

ΜΠΑ.: Όχι, στην αρχή δεν είχε… τώρα όμως που είδε τα γκάλοπ… αυτός νόμιζε, σαν μεγαλοαστός που είναι, ότι όλα αυτά τα τρομερά «2% - μου λέει – θα πάνε»… του λέω: «εγώ σου λέω 20% θα πάνε». Μου λέει: «Είσαι μαλάκας». 

ΚΑΣ.: Ποιος του ’πε να τα κάνει αυτά; 

ΜΠΑ.: Πρώτ’ απ’ όλα φοβάται για τον εαυτό του. Επειδή εσείς τον κόβετε απ’ το να έχει προβάδισμα από το Σύριζα. 

ΚΑΣ.: Κόβει ψήφους ’ντάξει; 

ΜΠΑ.: Είναι λογικό. 

ΚΑΣ.: Κι επειδή του κόβουμε ψήφους δηλαδή θα μας βάλει φυλακή; 

ΜΠΑ.: Τον πούστη… απίστευτο πράγμα, απίστευτο. ΚΑΣ.: Κι αυτά που είπε ο Ρουπακιώτης; 

ΜΠΑ.: Αυτό είναι σίγουρο, αφού το ’κανε την εβδομάδα που θα πήγαινε εκεί. 

ΚΑΣ.: Η Γκουτζαμάνη, αυτά τα πράγαμτα που έκανε, που εγώ πράγματι είχα τις πληροφορίες ότι ήτανε δεξιά και με το γράμμα του νόμου. 

ΜΠΑ.: (κάνει τον σταυρό του). 

ΚΑΣ.: Θεούσα. 

ΜΠΑ.: Ναι. 

ΚΑΣ.: Πώς τα ’κανε αυτά τα αίσχη με τον Βουρλιώτη και με το στήσιμο αυτού του πορίσματος; 

ΜΠΑ.: Την πείσανε ότι: «είναι παγανιστές, ειδωλολάτρες, ναζί και ότι είναι αντίθετιο με τον Χριστιανισμό». 

ΚΑΣ.: Ποιος την έπεισε γι’ αυτά τα πράγματα; 

ΜΠΑ.: Ο Αθανασίου κι ο Δένδιας. 

ΚΑΣ.: Να πας στον Εισαγγελέα και να πεις ποιοι έστησαν όλη αυτή την σκευωρία: ότι ο Αθανασίου έδωσε εντολή στην Γκουτζαμάνη, ότι ο Σαμαράς είχε δώσει εντολή στον Αθανασίου και όλοι αυτοί να πάνε να δικαστούνε. Αν είσαι δίκαιος άνθρωπος αυτό πρέπει να κάνεις. 

ΜΠΑ.: Άμα το κάνω αυτό τώρα θα κάνει προκαταρκτική εξέταση μισής ώρας και θα την βάλει στο αρχείο. 

ΚΑΣ.: Λες ε; ΜΠΑ.: Ε, βέβαια! Με κυβέρνηση Σαμαρά θα το κάνω; Σε ποιον εισαγγελέα θα πάω; Εισαγγελέας είναι η ίδια η Γκουτζαμάνη. Θα πάω να καταγγείλω την Γκουτζαμάνη στον εαυτό της; 

ΚΑΣ.: Πώς μπήκε η Γκουτζαμάνη Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου; 

ΜΠΑ.: Αφού είναι απ’ το ίδιο χωριό. ΚΑΣ.: Άρα τώρα ξεπληρώνει το γραμμάτιο. 

ΜΠΑ.: Ναι, είναι από το ίδιο χωριό. Δηλαδή δεν είναι απ’ το ίδιο χωριό είναι από απέναντι χωριά, έτσι. Αλλά έχουν μπει στον ίδιο διαγωνισμό, είναι συνομίληκιο σχεδόν. Είναι συντοπίτες, δεν χρειάζεται να ψάχνουμε.» (Πηγή: http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=582948 )

Αμέσως μετά αρχίζουν τα δημοσιογραφικά σχόλια.

Και εδώ έρχεται η εύλογη ή η αδαής απορία μιας νέας κοπέλας- δημοσιογράφου: Γιατί όλοι κράζουν τον Μπαλτάκο που τα πε και όχι τους Σαμαρά, Δένδια, Αθανασίου; Που είναι αυτοί οι τρεις; Γιατί δε μίλησαν την ίδια μέρα; Γιατί κανείς δεν τους έψαξε; Γιατί ζω; … Μα τι δεν καταλαβαίνω;

Και προς Θεού, δε λέω ότι ο Μπαλτάκος δεν φέρει ευθύνες, απλά αναρωτιέμαι γιατί πέσανε όλοι μόνο πάνω του.

Σ’ ένα πολιτικό γίγνεσθαι που πλέον δεν είναι υπό κατάρρευση… πάει κατέρρευσε, εμείς τι περιμένουμε ακόμα να συμβεί; Να σπάσουν εκτός από τα νεύρα μας και τα τύμπανά μας από αυτή την παραφωνία; 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

"Paraísos Artificiais: Μια πολύχρωμη παράνοια"

«Paraísos Artificiais» ή αλλιώς «Τεχνητοί Παράδεισοι». Πρόκειται για μια βραζιλιάνικη ταινία με σκηνοθέτη τον Marcos Prado και πρωταγωνιστές τη Nathalia Dill στο ρόλο της Έρρικα και τον Luca Bianchi στο ρόλο του Νάντο.  Όλα ξεκινούν σε μια παραδεισένια παραλία στη βορειοανατολική Βραζιλία, όπου γίνεται ένα τεράστιο μουσικό ψυχεδελικό φεστιβάλ. Η ταινία παρουσιάζει ένα κομμάτι των εμπειριών που έζησε το rave κίνημα μέσα από τη trance μουσική, τα ναρκωτικά και το σεξ.  Οι ζωές των δυο πρωταγωνιστών του Nάντο και της Dj Έρρικα, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, ενώνονται από ένα χαοτικό παιχνίδι της μοίρας. Η συνάντησή τους αλλάζει τις ζωές τους για πάντα.  Η ταινία πραγματεύεται το σκοτεινό κόσμο της ψυχεδέλειας και των ναρκωτικών. Η Έρρικα μέσα από τη δοκιμή ενός ναρκωτικού, την «τελετή του πεγιότ», μια τελετή των Ινδιάνων για την αυτογνωσία έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της και καταφέρνει να τους αντιμετωπίσει. Όταν τους ξεπερνά καλείται να αντιμετωπίσει την πρ

Άλλο ένα ποίημα του Pablo Neruda

Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια.  Να γράψω, ας πούμε: «έχει μι' αστροφεγγιά απόψε και τα μενεξεδιά αστεράκια λαμπυρίζουνε στα χάη ». Της νύχτας ο άνεμος διαβαίνει στους ουρανούς και τραγουδάει. Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια. Την αγαπούσα εγώ, και κάπου κάπου μ' αγάπαγε κι εκείνη. Χιλιάδες βράδια, όπως και τώρα, την έσφιγγα στην αγκαλιά μου. Αμέτρητα φιλιά της έδινα κάτω απ' τον άσωτο ουρανό. Μ' αγάπαγε κι εκείνη, και κάπου κάπου την αγάπαγα κι εγώ.  Πώς να μην τ' αγαπήσεις τα μεγάλα, τα ήμερα μάτια της. Απόψε μου πάει να γράψω τα πιο πικρά στιχάκια. Θα σκέφτομαι πως δεν την έχω εγώ. Θα νιώθω ότι την έχω χάσει. Θ' ακούω την απέραντη νύχτα, την πέντε φορές απέραντη χωρίς εκείνην. Και τους στίχους να πέφτουν στην ψυχή μου όπως πέφτει η δροσιά στο λιβάδι. Τι έχει να κάνει που η δικιά μου αγάπη εκείνηνε δεν την αγγίζει;. . . Έχει μι' αστροφεγγιά απόψε, μα εκείνη δεν είναι μαζί μου. Αυτά λοιπόν. Πέρα, μακρ

Το όνειρο (Pablo Neruda)

Περπάταγα στην αμμουδιά κι αποφάσισα να σ' αφήσω. Πατούσα μια μαύρη λάσπη που τρεμούλιαζε, κι όπως βούλιαζα και ξανάβγαινα πήρα την απόφαση να φύγεις από μέσα μου, με βάραινες σαν πέτρα κοφτερή, και σχεδίασα το χαμό σου βήμα βήμα: θα έκοβα τις ρίζες σου, θα σ' αμόλαγα στον άνεμο μόνη. Αχ εκείνο το λεπτό, καρδιά μου, ένα όνειρο με τα τρομερά φτερά του σε σκέπαζε. Ένιωθες να σε καταπίνει η λάσπη, και με φώναζες κι εγώ δεν ερχόμουν, και χανόσουν, ακίνητη, ανυπεράσπιστη μέχρι που πνίγηκες μέσα στο στόμα της άμμου. Έπειτα η απόφασή μου συνάντησε το όνειρό σου, κι από το χωρισμό που μας έσκιζε την ψυχή, αναδυθήκαμε καθαροί ξανά, γυμνοί, αγαπώντας ο ένας τον άλλον δίχως όνειρο, δίχως άμμο, ακέραιοι και ακτινοβολώντας, σημαδεμένοι από τη φωτιά.