Εκλογές Άνοιξη- Καλοκαίρι 2014

Άνοιξη στην Αθήνα του 2014. Μυρωδιές λουλουδιών και εκλογών!! Ναι, ναι ακούγεται σαν διαφήμιση εποχιακής μόδας: «Εκλογές Άνοιξη- Καλοκαίρι 2014»

Από τη μια οι δημοτικές εκλογές και από την άλλη οι Ευρωεκλογές και κάπου πριν από όλα η σημερινή «κωμωδία», οι φοιτητικές εκλογές. Δεν είμαι καθημερινός επισκέπτης του Πανεπιστημίου, αν και φοιτώ σε αυτό, αλλά αυτό που ξέρω είναι πως φέτος δε θα έπρεπε να μπουν καν στον κόπο για εκλογές.

Θυμάμαι, πως ως πρωτοετής είχα πάει να ψηφίσω, ποτέ δεν κατάλαβα το γιατί και όσο και αν προσπάθησα να δώσω μια απάντηση σε αυτή μου την απορία δεν τα κατάφερα. Για αυτό και δεν ξαναπήγα. Χθες, μια φίλη με ρώτησε αν θα πάω να ψηφίσω και έβαλα τα γέλια. Εκείνη δεν γέλασε, αλλά δεν ξέρω αν πήγε ή όχι να ρίξει την φοιτητική της ψήφο.

Ανάμεσα στο γέλιο μου κατάλαβα γιατί δεν μπορώ να πάω να ψηφίσω. Γιατί όταν το φοιτητικό κίνημα έπρεπε να συσπειρωθεί κρύφτηκε πίσω από τον Πρύτανη και τις καταλήψεις των Πανεπιστημιακών και τώρα έρχεται να τάξει φύλακες για να προστατεύουν  το Πανεπιστήμιο. Γιατί όταν απολύονταν οι καθαρίστριες δεν αντέδρασαν και τώρα γκρινιάζουν που το Καποδιστριακό έχει γίνει χωματερή. Γιατί μιλάνε για διαφάνεια αλλά κανείς δεν αγωνίζεται για αυτή. Γιατί κατεβαίνουν με αντιμνημονιακές προτάσεις αντί να «κλείσουν τον ανεμιστήρα» των καθηγητών στη διόρθωση των γραπτών.

Και αντίστοιχα, όλα αυτά ισχύουν και στις εκλογές έξω από το Πανεπιστήμιο. Αντί να μείνουμε κολλημένοι στους δρόμους που ασφαλτόστρωσαν οι δήμαρχοι, στις γνώριμες φάτσες που μπήκαν υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι ή ευρωβουλευτές, ας κοιτάξουμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Το πανεπιστήμιο είναι ο «μικρός» μας κόσμος και εκεί η ψήφος είναι σχεδόν ανούσια και η σφυγμομέτρηση δεν αντανακλά, σε μεγάλο ποσοστό, την «μεγάλη» κοινωνία. 

Σε λίγες μέρες, όμως, καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις. Ή θα ψηφίσουμε ανθρώπους που δεν εμπιστευόμαστε ή θα δείξουμε το ανάστημά μας και θα πατήσουμε στα πόδια μας.

Δυστυχώς, θα κάνουμε το πρώτο!