"Το ψάρι είναι φίλος μου..."

"Το ψάρι είναι φίλος μου" είπε δυνατά. "Δεν έχω ξαναδεί ούτε έχω ξανακούσει για κανένα τέτοιο ψάρι".

 Όμως πρέπει να το σκοτώσω.





 Πάλι καλά που δεν είμαστε αναγκασμένοι να σκοτώσουμε τ' αστέρια" Φαντάσου να έπρεπε κάθε μέρα κάποιος να προσπαθεί να σκοτώσει το φεγγάρι, συλλογίστηκε. Το φεγγάρι σώνεται και χάνεται.

Φαντάσου όμως να ήταν αναγκασμένος κάθε μέρα κάποιος να προσπαθεί να σκοτώσει τον ήλιο;

Γεννηθήκαμε τυχεροί, σκέφτηκε.

Τότε, λυπήθηκε το μεγάλο ψάρι που δεν είχε τίποτα να φάει μα η απόφασή του να το σκοτωσει δεν κλονίστηκε στιγμή από τη λύπησή του για αυτό. Πόσους ανθρώπους θα ταΐσει, σκέφτηκε.
Όμως αξίζουν να το φάνε;
Όχι βέβαια.

 Κανείς δεν είναι άξιος να το φάει, έτσι όπως φέρεται, και έτσι περήφανο που είναι. Δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα, σκέφτηκε.

Όμως πάλι καλά που δεν είμαστε αναγκασμένοι να προσπαθήσουμε να τα βάλουμε με τον ήλιο, το φεγγάρι ή τ' αστέρια. Φτάνει που ζούμε από τη θάλασσα και σκοτώνουμε τα αληθινά μας αδέλφια.

                                                                       "O Γέρος και η Θάλασσα" - Έρνεστ Χέμινγουεϊ