Σιωπηλό Χαμόγελο

Δεν είπε τίποτα.

Συνηθίζει να μην απαντά! Να αφήνει τη σιωπή να μιλάει. Αυτή η αδράνεια της στιγμής είναι τόσο γλυκιά που δε δημιουργεί απορία ή αμφιβολία. Το αντίθετο, επιβεβαιώνει την οικειότητα.

Η Σιωπή δε δίνει καμιά απάντηση και δεν εκφράζει καμία σκέψη. Δεν έχει ούτε θετική ούτε αρνητική πλευρά. Μολαταύτα, εκπέμπει ηρεμία.

Δεν είπε τίποτα και όταν ήρθε!

Απλά χαμογέλασε και χαμογελούσε για πολύ καιρό. Μέχρι και τώρα χαμογελάει.

Το πρώτο χαμόγελο δήλωνε έκπληξη, το δεύτερο αμηχανία, το τρίτο πάθος και σήμερα…

Σήμερα, το χαμόγελο σιωπηλό, ξεκινάει από τα μάτια του, που κοιτάνε βαθιά στα δικά της, και καταλήγει στα χείλη της.

Όσο το χαμόγελο γίνεται φιλί, τότε τα μάτια λένε τα σωστά λόγια. Αλίμονο, στα μάτια που μαλώνουν και δεν εκφράζονται με τρυφερότητα.

Άραγε τα χείλη θα μπορέσουν να κάνουν ποτέ λέξεις αυτά που λέει το βλέμμα;

Και αν δεν μπορέσουν… όσο υπάρχουν τα μάτια... τι σημασία εχει;