Πολλές φορές χαρακτηρίστηκα ως «αναίσθητη» όταν πήγαινα με φίλους σινεμά ή σε μια θεατρική παράσταση που όλοι κλαίγανε και εγώ απλά παρατηρούσα χωρίς να με αγγίζει ιδιαίτερα αυτό που έβλεπα. Χθες, όμως, κατάλαβα πως δεν είμαι αναίσθητη. Κατάλαβα πως αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τον πόνο και την απώλεια. Κατάλαβα πως αν κάτι δεν είναι ρεαλιστικό ή ρεαλιστικά δοσμένο, απλά δε με πείθει. Κατάλαβα, πως με συγκινούν διαφορετικά πράγματα.