Φίλοι και Προσδοκίες

Να σου πω ένα μυστικό;

Κανείς δε σε αφήνει. Εσύ αφήνεις ανθρώπους πίσω σου.

Σταμάτα να κλαίγεσαι για φίλους που εξαφανίστηκαν, σχέσεις που δε πήγαν όπως ήθελες, συναδέλφους που δε συμπαθείς και άλλα τέτοια.

Μάθε πως όλοι είναι αναλώσιμοι, θα στενοχωρηθείς λιγότερο τότε.

Ξέρεις γιατί τους χάνεις; … Έχεις πολλές προσδοκίες.

Δεν μπορούν όλοι να σκέφτονται όπως εσύ. Οι άνθρωποι δημιουργούν μεταξύ τους άγραφους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Σε μερικά προβλήματα έχει δώσει λύσεις το «Savoir vivre» και τα ήθη και τα έθιμα (πχ όταν πας επίσκεψη δεν πας ποτέ με άδεια χέρια), σε άλλα όχι.

Ο καθένας σκέφτεται και πράττει με τον τρόπο που οι γονείς του του μάθανε και μετά με τα εγκεφαλικά κύτταρα που ο ίδιος κατάφερε να αναπτύξει. Στις περισσότερες περιπτώσεις το δεύτερο εξαρτάται απόλυτα από το πρώτο, αλλά δεν αποτελεί κανόνα. Σε περίπτωση που πέσεις στην εξαίρεση… μην ελπίσεις πολλά.

Εάν θες ανθρώπους στη ζωή σου προσπάθησε να σκέφτεσαι όπως αυτοί. Είναι κουραστικό, αλλά τουλάχιστον θα ξέρεις τι να περιμένεις και δε θα απογοητευτείς από αυτά που περιμένεις να κάνει ο άλλος για σένα. Εάν δε θες να το κάνεις τότε θα χαρακτηριστείς ως «εγωιστής».

Σε αυτή την περίπτωση δυο τινά υπάρχουν: ή είσαι από τους ανθρώπους που εύκολα και με τεράστια γοητεία χειραγωγείς τους άλλους οπότε δε χρειάζεται να κουραστείς για να έχεις αυτόν και αυτό που θες. Ή είσαι από αυτούς που ή δε θες να το κάνεις γιατί «έτσι, να σκεφτεί και να δει ποιο είναι το σωστό» , στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό που ΕΣΥ θεωρείς σωστό ή το έχεις κάνει και κατάλαβες πως δε χρειάζεται να σκας.

Στην τελευταία περίπτωση μπορεί να είσαι ευτυχισμένος. Έκανες το deal σου και έχεις βρει αυτούς τους «λίγους αλλά καλούς» που θες να έχεις στη ζωή σου και συνεννοείσαι χωρίς κόπο και οσκαρικούς μελοδραματισμούς.

Εάν ακόμα παλεύεις με νύχια και με δόντια να κρατήσεις στη ζωή σου ανθρώπους που δεν συμπαθείς πολύ, δε συμφωνείς με τη ζωή τους, νιώθεις ότι δε σε καταλαβαίνουν κ.α τότε μήπως πρέπει να σκεφτείς γιατί είσαι τόσο ανασφαλής;