Αυτό του Winnie the Pooh... Το αρκουδάκι το ντροπαλό και γλυκό... που κάθεται και τρώει μέλι δίχως τελειωμό.
Και το πρόσωπο της αρκούδας απο το θρίλερ «Backcountry». Σκούρα, δολοφονική, με δόντια έτοιμα να σου αρπάξουν τον λαιμό δίχως έλεος.
Αλλά τι θα γινόταν εάν ο Winnie έχανε το μέλι του ή ακομα χειρότερα τον Christopher Robin; Θα γινόταν μια ψυχρή μαύρη αρκούδα ή θα παραέμενε ο τρυφερός αρκούδος που όλοι αγαπάμε;
Θα ήταν ο Winnie που θα αγκάλιαζε το βάζο με το μέλι επειδή του θυμίζει τον Robin και όταν δε θα ερχοταν να τον παρει να παίξουν... θα έσπαγε το βάζο στο πάτωμα και στη συνεχεια θα έβγαινε στο δάσος και θα κατέστρεφε κάθε κηρήθρα και δέντρο που θα βρισκόταν στο δρόμο του;
Την αλλη μερα, θα υπήρχε ενα αλλο βάζο στο κομοδίνο του μέχρι τη στιγμή που δε θα νιώθει τιποτα για το βάζο... και ξανά θα έβγαινε εξω στη φύση και θα κατέστρεφε ο,τι όμορφο του άφησε ο αγαπημένος του φίλος.
Και μια μερα... θα ξυπνούσε μόνος... και θα συνειδητοποιούσε πως τα πόδια του ειναι γεμάτα γυαλιά απο τα βάζα που πατάει και σπάει καθε λιγο και λιγακι. Η φύση που αγάπησε εχει καταστραφεί και εκει εξω υπαρχει το σκοτάδι που αυτός δημιούργησε. Η ωραία του χρυσαφή γούνα ειναι μαύρη και βρώμικη και ολοι τον φοβούνται.
Θα κάτσει στο κρεβάτι κουβαριασμένος. Θα κλάψει.. θα ανοίξει την πόρτα και αν ειναι τυχερός ... οι ακτίνες του ήλιου θα πέσουν πάνω στο πρόσωπο και τη γούνα του.
Θα γίνει παλι το σταχύ, τρυφερό και χαρούμενο αρκουδάκι... και ο Christopher Robin, θα του κρατάει νοητά το χέρι δείχνοντας του πλέον το δρόμο για να φτιάξει όσα χάλασε. Το δρόμο του... το μέλι του... τους φίλους του... ολα όσα ονειρεύτηκαν μαζι, αλλά ήρθε η ώρα με θάρρος και αυτογνωσία να κάνει μόνος του.
Ή και όχι...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου