Λευκές Σκιές

"Οι ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης δε θα γνωρίσουν ποτέ τη δροσούλα που κατεβαίνει στην Κηφισιά" Γιώργος Σεφέρης, Γράμμα του Μαθιού Πασκάλη  Κάπου ανάμεσα στους ουρανοξύστες της Νέας Υόρκης και την δροσιά που στέκει μποτιλιαρισμένη στην λεωφόρο Κηφισίας, μια σειρά από τίτλους άρθρων ορθώνεται παράλληλα στα γυάλινα κτήρια: ‘’Αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 από τη «Μπάμπης Βωβός»’’, ‘’Συνελήφθη για χρέη ο Μπάμπης Βωβός’’, ‘’Ελεύθερος με περιοριστικούς όρους ο Μπάμπης Βωβός’’. Ανάμεσα στα ονόματα που αναφέρονται τις τελευταίες εβδομάδες σε υποθέσεις οικονομικών ατασθαλιών ή σκανδάλων, αυτό του Μπάμπη Βωβού ξεχωρίζει στην αναγνωσιμότητα του. Μια υπογραφή επιβεβλημένη εδώ και χρόνια που συνόδευε ως μέρος του τοπίου τα κτήρια που όρθωσε. Ταυτόχρονα με την κάθε οικονομική ή δικαστική έκβαση, οι τίτλοι άλλοτε του οικονομικού και άλλοτε του δικαστικού ρεπορτάζ εξιστορούν το χρονικό μιας πτώσης και μιας εποχής που συναντάει το τέλος της. Από το «Atrina Center» έως τα εμπορικά συγκρ

Η οικονομική κρίση έφερε τις οικογένειες πιο κοντά φέτος τα Χριστούγεννα. Όλοι ανοίξανε τα σπίτια τους και καλωσόρισαν τους συγγενείς και τους φίλους τους. Μπορεί το τραπέζι να μην ήταν γεμάτο όπως άλλες χρονιές, αλλά υπήρχε αγάπη και κατανόηση. Οι καλεσμένοι μάλιστα έφερναν και το δικό τους φαγητό για να συνεισφέρουν στο Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Κανείς δε το ζήτησε, αλλά όλοι καταλαβαίνουν, αφού βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις. Είμαι βέβαιη ότι η παραπάνω πράξη έγινε σε πολλά σπίτια. Κανείς δε θέλει να είναι μόνος χρονιάρες μέρες! Η αγάπη είναι η λύση για να λυθούν τα προβλήματά μας. Η αγάπη και η αλληλεγγύη. Μακάρι αυτές οι όμορφες στιγμές να κρατήσουν και μετά τις γιορτές και να διατηρηθεί αυτή η ατμόσφαιρα. Ας μην συνεχίσουμε να κοιτάμε μόνο τον εαυτό μας. Χρόνια Πολλά! Καλά Χριστούγεννα!

Δεν είμαι παιδί των Χριστουγέννων. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου το στόλισμα του σπιτιού ήταν για εμένα αγκαρία και ποτέ μα ποτέ μου δε βγήκα μαζί με τα άλλα παιδάκια να πω τα κάλαντα. Μ’ άρεσε όμως η στολισμένη Αθήνα που ήταν γεμάτη φωτάκια και όλοι οι δρόμοι ήταν φωτισμένοι, ακόμα και οι πιο σκοτεινοί. Φέτος, ελάχιστοι δρόμοι είναι στολισμένοι και ελάχιστα σπίτια έχουν βάλει φωτάκια  στα μπαλκόνια τους. Και γιατί να βάλουν? Φωτισμένο μπαλκόνι ισοδυναμεί με ανεβασμένο λογαριασμό ΔΕΗ. Φωτισμένο μπαλκόνι ισοδυναμεί με τσέπη αρκετά γεμάτη ώστε να σπαταλήσει λεφτά για να αγοράσει φωτάκια αντί να τα «σπαταλήσει» σε κάτι χρησιμότερο. Φωτισμένο μπαλκόνι σημαίνει Χριστουγεννιάτικη διάθεση. Αυτές τις γιορτές, στολισμένο σπίτι έχουν όσοι έχουν παιδάκια και δέντρο με στολίδια από πέρσι.  Χρώμα και γιορτινή διάθεση μέσα στο σπίτι και σκοτάδι έξω από αυτό. Ορίστε λοιπόν, η φετινή μου ευχή στον κοκκινοντυμένο μουσάτο: Μακάρι  φέτος τα Χριστούγεννα ν

«Paraísos Artificiais» ή αλλιώς «Τεχνητοί Παράδεισοι». Πρόκειται για μια βραζιλιάνικη ταινία με σκηνοθέτη τον Marcos Prado και πρωταγωνιστές τη Nathalia Dill στο ρόλο της Έρρικα και τον Luca Bianchi στο ρόλο του Νάντο.  Όλα ξεκινούν σε μια παραδεισένια παραλία στη βορειοανατολική Βραζιλία, όπου γίνεται ένα τεράστιο μουσικό ψυχεδελικό φεστιβάλ. Η ταινία παρουσιάζει ένα κομμάτι των εμπειριών που έζησε το rave κίνημα μέσα από τη trance μουσική, τα ναρκωτικά και το σεξ.  Οι ζωές των δυο πρωταγωνιστών του Nάντο και της Dj Έρρικα, χωρίς να το συνειδητοποιήσουν, ενώνονται από ένα χαοτικό παιχνίδι της μοίρας. Η συνάντησή τους αλλάζει τις ζωές τους για πάντα.  Η ταινία πραγματεύεται το σκοτεινό κόσμο της ψυχεδέλειας και των ναρκωτικών. Η Έρρικα μέσα από τη δοκιμή ενός ναρκωτικού, την «τελετή του πεγιότ», μια τελετή των Ινδιάνων για την αυτογνωσία έρχεται αντιμέτωπη με τους μεγαλύτερους φόβους της και καταφέρνει να τους αντιμετωπίσει. Όταν τους ξεπερνά καλείται να αντιμετωπίσει την πρ

Όλοι μεγαλώσαμε ακούγοντας και διαβάζοντας το καταπληκτικό παραμύθι του Δανού Χανς Κρίστιαν Άντερσεν , «Το κοριτσάκι με τα σπίρτα». Το θυμήθηκα ξαφνικά και κατάλαβα πόσο κοντά στο δική μας πραγματικότητα είναι αυτή η ιστορία. Ένα παραμύθι Πρωτοχρονιάτικο και μελαγχολικά εορταστικό που φέτος θα μιλήσει στις καρδιές πολλών Ελλήνων που θα κάνουν Χριστούγεννα στο κρύο και μ’ ένα τραπέζι φτωχικό σε σύγκριση με άλλες χρονιές. Για όποιον δε θυμάται την ιστορία πρόκειται για ένα κοριτσάκι που πουλάει σπίρτα και στο τέλος πεθαίνει από το κρύο μετά από ένα μικρό ταξίδι με τη φαντασία της στις τέλειες γιορτές. Ξεθάψτε το βιβλίο από τις βιβλιοθήκες σας ή ξαναγοράστε το. Και μη ξεχάσετε πως φέτος εκεί έξω πολλοί συνάνθρωποί μας θα ζήσουν ακριβώς όπως το κοριτσάκι στο παραμύθι του Χανς.

«Μου κόψανε την σύνταξη ,έχω χαράτσια και εφορία να πληρώσω πάνω από πέντε ευρώ δεν μπορώ να δώσω για να φάω. Μόνο  πατάτες τρώω» , μας λέει η κυρία Μαρία δείχνοντας το άδειο καλάθι της. Από την Κηφισιά μέχρι το Παγκράτι και το Κολωνάκι οι εικόνες είναι ίδιες. Άδεια καλάθια, τα προϊόντα μετρημένα: τρία μήλα, δυο μαρούλια, πέντε ντομάτες. Η μισή λαϊκή είναι γεμάτη με τρόφιμα, η άλλη μισή με ρούχα. Όμως ο κόσμος προτιμά να φάει παρά να ντυθεί. Πριν μερικά χρόνια οι νοικοκυρές γέμιζαν τα καλάθια τους και τώρα το έχουν ρίξει στο… μέτρημα. Οι πωλητές στους πάγκους τους έχουν χάσει την όρεξή τους. Δε φταίνε τα χρόνια που βρίσκονται πίσω από τους πάγκους, πολλοί έχουν περάσει τα 40 χρόνια δουλειάς. Φταίει το κλίμα. Οι φωνές τους και το «πάρε πάρε»… πνίγονται! Η εικόνα στις λαϊκές της Αττικής, όσο μακριά και αν είναι η μία με την άλλη,αποτυπώνει περίτρανα τη ζωή των Ελλήνων σήμερα.  «Όχι είναι πολλά, βγάλε κάτι»   «Τι να επιλέξουμε; Φάτε μάτια ψάρια. Δεν υπάρχει μία. Αγοράζουμε τ