Θέλουμε ο κόσμος να γίνει καλύτερος ενώ την ίδια στιγμή τρώμε ο ένας τη σάρκα του άλλου. Ορμάμε με ταχύτητα φωτός στους γονείς, τους φίλους, τους συντρόφους μας κατηγορώντας τους ή απλά φωνάζοντας ότι κάτι δεν κάνουν καλά μόνο και μόνο γιατί δεν το κάνουν με τον τρόπο που εμείς θέλουμε και όταν το θέλουμε. Όταν δεν υπάρχει αυτή η αφορμή τότε καθόμαστε αναπαυτικά στον καναπέ μας και βρίζουμε ανέκφραστους, γκρι δημοσιογράφους. Ποτέ δεν το κατάλαβα… αν και γω το κάνω όταν καταλάβω πως κάτι που σχολιάζουν ή είναι λάθος ή πολύ επικίνδυνο για την επόμενη μέρα! «Η βία φέρνει βια», έλεγε σήμερα στην εκπομπή του Παπαδάκη μια κυρία από την Χαλκιδική έξαλλη για τα γεγονότα που λαμβάνουν μέρος εκεί τον τελευταίο καιρό. Ο Παπαδάκης στο όνομα του «τηλεοπτικού χρόνου» την αποχαιρέτησε ενώ δεσμεύτηκε να της δώσει χρόνο στην αυριανή εκπομπή και με χαμόγελο καλημέρισε το τηλεοπτικό του κοινό. Βία τηλεοπτική, «καναπεδίστικη», πολιτική, κοινωνική, ρατσιστική, ψυχολογική, υπάρχουν πολλά