Τον τελευταίο καιρό προσπάθησα να μείνω απλός παρατηρητής των σχολίων στα δελτία ειδήσεων, στις ενημερωτικές εκπομπές και στα sites καθώς και στα μέσα μαζικής δικτύωσης, σχετικά με το θέμα των κλειστών Πανεπιστημίων. Στο τέλος κατάλαβα ότι το πρόβλημα δεν είναι η άγνοια των δημοσιογράφων, οι οποίοι απλά αναπαράγουν δελτία Τύπου και δηλώσεις, αλλά οι φοιτητές . Ξαφνικά μια μάζα από 24.000 φοιτητές αποφάσισε να «υπογράψει» για να ανοίξουν τα Πανεπιστήμια που είναι κλειστά. Πόσοι από αυτούς έχουν επίγνωση του τι υπόγραψαν και δεν το έκαναν απλά για να το κάνουν; Πόσοι από αυτούς θα πατάνε καθημερινά στη σχολή τους μόλις αυτή ανοίξει; Ένα άγχος και ένα κακό για να μη χαθεί απλά το εξάμηνο όχι για να μάθουν, όχι να παρακολουθήσουν. Οι διοικητικοί υπάλληλοι μας δίνουν το καλύτερο μάθημα: ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΕΚΔΗΚΟΥΜΕ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΑΝΗΚΕΙ. Εμείς, οι φοιτητές, αντί να κρατήσουμε σημειώσεις διαμαρτυρόμαστε ότι ο «δάσκαλος» δεν είναι καλός και ζητάμε να φύγει. Ευτυχώς, υπάρχουν και αυτοί που