Λευκές Σκιές

Ρεπορτάζ για τα 20 χρόνια από την πτώση του πιο μησιτού τείχους στην Ιστορία της Ανθρωπότητας. Φρουροί, ηλεκτροφόρα καλώδια και σκυλιά.  Η εντολή μια: πυροβολήστε στο ψαχνό.  Οι U2 δίνουν free concert συναυλία για να γιορτάσουν. Γκρεμίστηκε το ορατό του Berlin και υψώθηκαν άλλα τόσα. Εντός και εκτός μας.  Ο ρεπόρτερ ανιχνεύει τα ανεπαίσθητα πλέον κομμάτια «μισητής» ασφάλτου και η επέτειος τελειώνει εδώ.  Επόμενο θέμα. Σκυλάκι κοιτάζεται πρώτη φορά σε καθρέφτη. Μυρίζει βιντεάκι youtube. Η δημοσιογράφος διαβάζει στακάτο τα περιγραφικά της λόγια του αέρα.  «Χαϊδεύει τον καθρέφτη, τον γλείφει, του γαβγίζει» .  Αφήνει να ακουστεί το σκυλίσιο «γαβ» και ρίχνει την κατακλειδα:  «Τα χαριτωμένα μας τετράποδα στις νέες τους περιπέτειες» .  Κάποιος μου κάνει πλάκα. Δεν είχα ύπνο. Άνοιξα την τηλεόραση και μαζί το παράθυρό μου στον κόσμο. Ο κόσμος είναι ένα τείχος εκατόν εξήντα και βάλε χιλιομέτρων. Ο κόσμος είναι το αδιέξοδο είδωλό μας στον καθρέφτη.   Έχω όλα τα φώτα ανοιχτά κ

Μια επιχείρηση που περισσότερο ταιριάζει σε εγκληματία του κοινού ποινικού δικαίου και όχι σε δημοσιογράφο έστησαν οι εισαγγελικές και αστυνομικές αρχές για τη σύλληψη του Κώστα Βαξεβάνη.  Ο δημοσιογράφος και εκδότης του περιοδικού “Hot Doc”, χθες με έκτακτη έκδοση του περιοδικού του «έβγαλε στη φόρα» τη λίστα Lagarde και τα ονόματα αυτής .  Σήμερα το μεσημέρι, ο δημοσιογράφος συνελήφθη και οδηγήθηκε στη ΓΑΔΑ και από εκεί στον εισαγγελέα. Αυτό που προκαλεί μεγάλη εντύπωση σε ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, είναι η κινητοποίηση των εισαγγελικών αρχών και μάλιστα σε ημέρα αργίας. Ένας ολόκληρος κρατικός μηχανισμός επέδειξε τρομερά αντανακλαστικά για τη σύλληψη ενός δημοσιογράφου, όταν σε άλλες περιπτώσεις καθυστερεί σημαντικά.  Σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει το koutipandoras.gr , οι αστυνομικοί παρακολουθήσαν τις κινήσεις του δημοσιογράφου από το μεσημέρι του Σαββάτου, γεγονός που έκανε τον Κώστα Βαξεβάνη να παραδοθεί. Παρ΄όλα αυτά αφέθηκε ελεύθερος, ενώ αύριο θα παρουσια

Κάθε μέρα θα σκουντουφλήσω πάνω σε τουλάχιστον 3-4 ανθρώπους. Όχι, δεν είμαι χαζή εκείνοι περπατάνε και κοιτάνε το δρόμο. Δε νομίζω ότι τους νοιάζει μην πατήσουν το «δωράκι» που άφησε πίσω του κάποιος περαστικός σκύλος, απλά δε μπορούν να σηκώσουν το κεφάλι. Είναι τόσο βαρύ από τα προβλήματά και τις σκέψεις τους που απλά δεν μπορούν να το κρατήσουν όρθιο. Μόνο το ότι το κουνάνε για να αλλάξουν κατεύθυνση είναι άθλος! Έτσι έχουμε καταντήσει… κουφοί, γκαβοί, σκυφτοί… φτιάχνουμε σενάρια, ζούμε με ψευδαισθήσεις και ελπίζουμε ότι μια μέρα θα ξυπνήσουμε και θα έχουν λυθεί τα προβλήματά μας. Υπάρχουν βέβαια και εκείνοι που αν δεν έχουν σκύψει το κεφάλι το έχουν όρθιο απλά για να μαλώσουν με κάποιον και να βγάλουν το άχτι τους. Εγώ τους αποκαλώ «ψυχικά ζαβούς». Είναι οι άνθρωποι που θα μαλώσουν χωρίς λόγο μέσα σε ένα λεωφορείο είτε με τον οδηγό που φρέναρε απότομα, είτε με κάποιο νεαρό που δε σηκώθηκε για να δώσει τη θέση του σε εκείνον, είτε με κάποιο μετανάστη που θε

Λεωφορείο 550. Ώρα 15:00 και κάτι… κάπου μεταξύ Ψυχικού και Αμαρουσίου. Στο λεωφορείο μπαίνει ένας νεαρός (γύρω στα 25-30) με τζιν και άσπρη μπλούζα. Σηκώνει το χέρι του και αρχίζει να γρατζουνάει την κιθάρα του. «Άλλος ένας μουσικός του λεωφορείου» , σκέφτηκα και αμέσως μετά ντράπηκα για την κουρασμένη και αγανακτισμένη σκέψη που έκανα. Ο Μουσικός, άρχισε να τραγουδάει το «έλα ψυχούλα μου», με φωνή που δε θα έπρεπε να χαραμίζεται μέσα σε ένα λεωφορείο. Μέχρι να φτάσει στην επόμενη στάση είχε πει και το «ευτυχώς που ξέχασα να μεγαλώσω». Μου τράβηξε το ενδιαφέρον αυτός ο νεαρός. Διέφερε από αυτούς που βλέπεις στα λεωφορεία. Ήταν ένας χαμένος Μουσικός, ένα αναξιοποίητο χάρισμα! Δύο σκέψεις μου πέρασαν από το μυαλό: 1)Γιατί διάλεξε αυτά τα τραγούδια; Πρωτοτύπησε για να τραβήξει την προσοχή και να χει σίγουρη ανταπόκριση από το «κοινό» του;                               ή 2) απλά είναι ένας μουσικός που έστω και έτσι συνδέει την τέχνη του με το φαί του;

Πέμπτη, 11 Οκτωβρίου μια θεατρική παράσταση πνίγεται από φωνές παραθρησκευτικών  οργανώσεων και οπαδών της Χρυσής Αυγής . Φυσικά, δεν ήταν μια τυχαία παράσταση. Πρόκειται για την παράσταση « Corpus Christi », που παίζεται στο θέατρο «Χυτήριο» και που χθες είχε πρεμιέρα. Όσοι είχαν την ατυχία να βρεθούν στην Ιερά Οδό, έξω από το θέατρο, δέχτηκαν επίθεση τόσο από τις οργανώσεις που βρίσκονταν εκεί όσο και από βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Ποιος ο λόγος για όλο αυτό το χαμό; «Το έργο που ανεβαίνει στο θέατρο, εμφανίζει μια διαφορετική εικόνα του Ιησού», προκαλώντας έτσι το θρησκευτικό συναίσθημα των θρησκευόμενων. H παράσταση δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στο ελληνικό θεατρικό σανίδι. Η πρώτη παρουσίαση του « Corpus Christi », ήταν φέτος τον Ιούνιο. Φυσικά, δέχτηκε τότε κριτική και μάλιστα από την Ιερά Σύνοδο η οποία χαρακτήρισε το έργο «βλάσφημο θεατρικό έργο που δυσφημίζει το πρόσωπο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού» , προτρέποντας το λαό να το αποδοκιμάσ

Όλοι περάσανε από εδώ… Έξι μήνες και έχουν έρθει οι πάντες. Σήμερα όμως, είναι εδώ η Άνγκελα Μέρκελ . Η ατρόμητη και αδιάλλακτη Γερμανίδα Καγκελάριος που οι δηλώσεις και οι πράξεις της όλο αυτό τον καιρό μόνο αγάπη, συμπόνια και κατανόηση δεν έδειχναν. Και όμως, σήμερα καταδέχτηκε να επισκεφτεί τη χώρα μας. Να κάτσει προσοχή και να ακούσει τον εθνικό μας ύμνο. Να έρθει να μιλήσει με τους πολιτικούς μας, να δειπνήσει μαζί τους αλλά όχι να φάει με το λαό και να ακούσει από το δικό του στόμα ποια είναι τα προβλήματα. Αυτά θα τα ακούσει από τα ωραία στόματα των πολιτικών, του κου Στουρνάρα και του Πρωθυπουργού, με τρόπο σεμιναριακό! Μετά θα απαντήσουν σε ερωτήσεις… αλλά πρώτα η παρουσίαση… «Θα υποδεχθούμε την Καγκελάριο, όπως αρμόζει σε έναν ηγέτη μιας μεγάλης δύναμης και μιας φίλης χώρας, όπως είναι η Γερμανία» , ήταν τα λόγια του κ. Αντώνη Σαμαρά. Τι σημαίνει αυτό; -Καλό φαΐ, λεπτοί και ευγενικοί τρόποι και πάνω από όλα «ΕΙΡΗΝΗ». Να μη φανεί ότι ο λαός την

«Κάθε μέρα εννιά με πέντε, κάθομαι στο γραφείο μου απέναντι από την πόρτα και δακτυλογραφώ τα όνειρα άλλων ανθρώπων. Όχι μόνο όνειρα. Αυτό δε θα ήταν αρκετό για τα αφεντικά μου. Δακτυλογραφώ, επίσης, τα καθημερινά τους παράπονα: προβλήματα με τη μάνα τους, προβλήματα με τον πατέρα τους, προβλήματα με το ποτό, με το κρεβάτι, τον πονοκέφαλο που τους χτυπάει ξαφνικά και σκοτεινιάζει, μια άγνωστη αιτία, αυτόν τον όμορφο κόσμο. Δεν έρχεται κανείς στο γραφείο μας όταν δεν έχει προβλήματα. Ίσως ένα ποντίκι να εξοικειώνεται πολύ νωρίς με την ιδέα ότι ολόκληρος ο κόσμος διαφεντεύεται από τεράστια πόδια. Από εδώ που κάθομαι εγώ όμως, συμπεραίνω πως ο κόσμος εξουσιάζεται από ένα μοναδικό πράγμα. Τον πανικό με τη μορφή σκύλου, τη μορφή διαβόλου, τη μορφή μάγισσας, πόρνης, τον πανικό με κεφαλαία και χωρίς μορφή- τον ίδιο κυρ- Πανικό, στον ύπνο και στον ξύπνιο. Όταν με ρωτούν που δουλεύω, λέω πως είμαι βοηθός γραμματέας σε ένα από τα Εξωτερικά Ιατρεία στο Κτίριο των Κλινικών του Δημοτ